Hoe leef jy - elke dag?

Ons weet almal van “leef elke dag asof dit jou laaste is” en dit op sigself is moeilik genoeg. Hoe sê hulle, “life happens”. Ons is gejaagd, dinge moet gedoen word, en baie gou is ons hele lewe, en huis, bietjie deurmekaar.

Maar nou, ek het hierdie vriendin wat vir my sê sy leef elke dag asof kuiergaste kom! Dinge moet altyd mooi reg gepak wees, skoon en afgestof wees, daar moet altyd blomme op die tafel wees, vars gebakte koekies in die blikke en vars brood om te bedien. Hoeveel ure het sy in die dag wat ek nie het nie?!

Dit neem al my tyd en energie in beslag om te sien dat daar nie TE veel stof is nie, dat die kaste darem so elke nou en dan bietjie reg gepak word, dat die tafels en kaste nie oorgeneem word deur dinge wat mens sommer net neersit nie, dat daar darem kos in die yskas is en dat die stoorkamer darem netjies is. EN ek het huishulp en geen kinders in die huis nie!

Want daar is ander dinge in die lewe wat gebeur - soos skilder, tuinwerk, boeke om te lees, diere om na om te sien, blogs wat geskryf en gelees moet word, en kantoorwerk wat gedoen moet word. Hoe op aarde bly mens by met alles?

En tog doen ons dit. Want ons weet dat, 99% van die tyd gaan vandag NIE ons laaste dag wees nie en 99% van die tyd gaan daar NIE kuiergaste opdaag nie. En as die laaste dag van my lewe of ’n onverwagse kuiergas my vang met ’n deurmekaar huis of liasseerwerk wat nog nie gedoen is nie of stof op die tafel, so be it. Ek weet ek het elke dag ten volle geniet en benut en dit wat oorbly, moet maar wag tot ’n volgende keer.

Groot opwinding elke jaar!

Elke jaar is dit dieselfde vir my - groot opwinding in September, want dan kom my Grootstreepswaeltjies terug vanaf mid-Afrika - dan WEET 'n mens somer is hier! Maar hierdie jaar het hulle eers middel-Oktober opgedaag, en ek was baie bekommerd dat hulle nie hierdie jaar gaan terug kom nie.

Wanneer hulle almal begin saamtrek in die hemel en in lang rye op die telefoondrade sit in April of vroeg-Mei, dan weet ek ook ons winter is op pad...

 W&N waterverf op Bockingford 300gsm - ©Maree Clarkson

In die somermaande word Suid-Afrika se voëlbevolking met sowat 120 spesies versterk wat tot van Eurasië en die Midde-Ooste kom. Daar is selfs migrasies uit Midde-Afrika en Madagaskar. So is dit dan ook in Oktober dat ek wag vir die Piet-My-Vrou se geroep, een van die trekvoëls wat ook nie Afrika verlaat nie. Sy geroep, wat soms 3uur in die oggend begin en partymaal dwarsdeur die nag kan strek, is ook vir my 'n sekere teken dat die somer hier is.

Die voëls wat tydens ons winter wegtrek wissel van arende, valke, koekoeke en swaels tot van die reiers, ooievaars, eende, kwartels, riethane, sprinkaanvoëls, naguile, visvangers, byevreters, troupante, sangers, laksmanne en verskeie van die waadvoëls wat 'n mens by die vlak water aan ons strande of aan die oewers van ons damme of riviere kry. En elke jaar staan ek verstom en vol weemoed wanneer ek die samekomste waarneem en die groot wegtrek aanskou, wie weet hoeveel van hulle gaan dit maak en weer terug kom...?

::

die hemelblou is vir jou
pasop vir dit wat jy nie weet
laksman valk, aasvoel en arend
daar is baie wat jy nog nie van vere af weet nie
vlieg swaeltjie, vlieg!
- onbekend

.

Groener weivelde

"To exist is to change, to change is to mature, to mature is to go on creating oneself endlessly." 

- Henri Bergson

Dis snaaks hoe 'n mense se smaak verander oor die jare. Wat jou 'n paar maande terug geïnteresseer het, is skielik nie meer so oulik nie. Ek is 'n groot aanhanger van waterverfskildery-blogs, maar skielik is skilders aan wie se kwasse ek letterlik gehang het, vervelig en vaal. Dieselfde ding oor en oor en oor, g'n groei of verandering of verbetering nie. Is dit hulle, of is dit ek?

Ek is definitief 'n liefhebber van my roetine en lief dit as my dag mooi glad verloop, maar ek raak gou ontsteld as dinge vervelig begin raak - my roetine moet elke dag iets nuuts insluit, al is dit net om my koppie koffie te verruil vir 'n warm sjokolade.

Ek lief dit om myself met inspirasie te omring, dis asof ek die lewe inteug daardeur. Maar dis nie altyd 'ander mense' wat te blameer is nie - wanneer jy self groei is dit vanselfsprekend dat dít waarin jy geïnteresseerd is gaan verander, dat jou fokus gaan verskuif en dat jy 'groener weivelde' gaan soek.

Ek is nie juis veel van 'n kok nie, hou nie juis daarvan om te kook nie, maar deesdae vind ek myself al hoe meer geïnteresseerd in resepte. Maar maklike, flatervry resepte. Bobotie is te ingewikkeld vir my. Ek het nie tyd of lus vir fênsie en moeilik-bekombare bestanddele nie. Ek en my man is albei eenvoudige eters - rys, vleis en aartappels, sê ek altyd. En slaai. En groente, baie groente. En rys. Ek kan 'n hele bak rys net so plein opeet sonder om tweemaal te dink!

Nou die dag was ek vroeg vir my haarafspraak en reg langs die haarkapper was 'n Oceanbasket-restourant. Ek eet nie juis vis nie, maar het besluit om in te gaan vir 'n koppie koffie en terwyl ek so deur die spyskaart geloer het, het ek gesien hulle bedien rys as 'n "side order". Dis net die ding waarvoor ek lus is, dink ek, en dis net R17! So ek bestel toe 'n porsie en dit wat opgedaag het, bedien in 'n groot braaipan, was genoeg om die weermag te voer! Maar hoe heerlik! Bietjie botter bo-op en ek het die hele lot klaar gemaak!

So ja, groener weiveld, ek is op pad!

.



.

Ek is wie ek is

Net oor 'n jaar terug het ek hierdie boodskap ekstra nodig gehad. Te midde van chaos in my lewe moes ek besluit of ek my ergste vyand gaan wees of my beste vriendin.

Toe het ek seer gehad. Verraad is nie maklik om te aanvaar nie. Ek is verraai. Verraad is 'n skok. Meeste van ons het dit al beleef, die harde werklikheid van die gevoel van isolasie en verwarring wat volg. Mense sê "get over it", maar dis moeilik. Verraad behels kullery en gebroke beloftes en skending van vertroue.

Daar was 'n gevoel van onwerklikheid en ek het gewens ek kon weg hardloop. Ek was kalm maar het ook die verskriklikste woede gevoel. My gedagtes het heen en weer gemaal - skok, ongeloof, woede, vernedering, verwoesting, hartseer, redding en vergelding - alles deurmekaar.

Ek het hulpeloos en magteloos gevoel om iets daaromtrent te doen. Ek was ook hartseer en bedroef, want ek het nou iemand verloor wat ek gedog het ek ken. En ek was hartseer met die besef dat ek daai persoon NOOIT werklik geken het nie.

Ek kon ook maklik blaam op myself geneem het, maar ek weet ek was nog altyd eerlik, nog altyd oop, eties en liefdevol. En alhoewel ek gevoel het asof "dit aan my gedoen" was, het ek geweet dit gaan nie oor my nie, maar oor daardie persoon wat dit gedoen het. Ons kannie iemand maak leuens vertel nie. Ons kannie iemand maak kul nie. Dit is besluite wat hulle self neem nieteenstaande hoe sterk of swak hul geliefdes is nie. Verraad gaan omtrent die persoon wat dit gedoen het, nie oor die persoon aan wie dit gedoen is nie.

Ek wou praat daaroor. Ek wou dinge probeer red. Ek wou vra, "hoekom?", nie omdat ek daardie persoon wou regmaak nie, maar sodat ek kon weet wat was die les hierin vir my. Maar een ding wat ek besef het is dat dit nie help om die ander persoon te probeer oortuig dat hul verkeerd is nie. Dit is hul lewe en hulle kan dit lei soos hulle wil.

Ek het besef dat, as ek ongeskonde uit daardie situasie wou kom, ek keuses sou moes maak. 'n Keuse of ek sou wou voortgaan met die 'gebroke' verhouding of nie. 'n Keuse of ek sou vergewe of nie.

Maar ek sou moes vergewe. Wat ookal my besluit. Vergifnis is belangrik vir ons eie welvaart. Nie net vergifnis vir iemand anders nie, maar vergifnis vir onsself. ......

Lily Tomlin het gesê, "Unforgiveness is giving up all hope for a better future." En alleenlik deur te vergewe kan mens laat gaan met liefde. Onvergifnis affekteer niemand anders behalwe jouself nie. Ek kon nie reguit dink nie, ek kon partymaal nie 'n verfborsel optel nie, ek kon nie by my blogs uitkom nie, ek het alles verwaarloos. My tuin, my huis, myself. Alleenlik deur vergifnis kan jy weer op die regte paadjie kom.

Dis 'n jaar later en ek wil nie verskoning maak vir my gevoelens nie. Ek is wie ek is. Ek het nog steeds gevoelens oor die saak, as ek dit oopkrap, daaroor tob en dit dan holrug wil ry. Maar ek het besluit om te vergewe, en te vergeet. Nee, nie te vergeet nie, want dis onmoontlik, maar om nie aan te hou om die seer aanhoudend oop te krap nie en vrede daarmee te vind. Die vrede kom wanneer jy jouself vergewe dat jy so dom was, die vrede kom wanneer jy besef jou toekoms lê alleenlik in jou eie hande en jy kan besluit om jou ergste vyand te wees of jy beste vriendin.

Vergewe jouself eers, ek belowe jou dit is 'n wonderbaarlike ondervinding!

.

Kaktus- en Vetplantversorging

Al kom vetplante oorspronklik uit dorre streke en gedy oor die algemeen in arm grond, is dit nie te sê dat hulle nie water of voeding moet kry nie. Vetplante is elke tuinier se droom. Elke verskillende plant bied iets besonders: Aan die persoon wat nog moet leer om plante aan die lewe te hou, tot die huiseienaar­ wat water wil bespaar!

Hoe dikwels moet hulle water kry?
Daar is nie ’n antwoord wat in alle gevalle geld nie. Daar is ’n direkte verband tussen water, lig, temperatuur, grondtoestande en vogtigheid. Hoe sterker die lig, hoër die temperatuur en minder die vogtigheid, hoe meer dikwels is water nodig. Die meeste kaktusse en vetplante het ’n aktiewe groeiperiode vir omtrent ’n 1/3 van die jaar. Tydens dié aktiewe periode kan gereeld natgegooi word en moet misstof toegedien word. Die aktiefste tyd vir die meeste kaktusse is in die lente en vroeg-somer.
Wanneer dié periode verby gaan, moet water minder gereeld gegee word soos die winter nader kom. Hulle het baie min water in die koue maande nodig. ’n Goeie natmaak een keer per week in warm weer en een keer per maand in die rusperiode is ’n goeie wegspringplek soos u u plant se behoeftes leer ken. ’n Ander benadering is om dit deeglik nat te maak wanneer die grond heeltemal droog is. As u twyfel, moenie water gee nie.

.
Hoe dikwels moet hulle voeding kry?
Te veel misstof kan slegter wees as glad geen misstof nie. Gebruik ’n misstof wat ’n lae stikstofinhoud het teen omtrent ½ tot ¼ van die aanbevole toediening.
.

Wat is die beste grond vir kaktusse en ander vetplante?
Die meeste potplantgrondmengsels wat in die handel beskikbaar is, is te ryk aan vars organiese materie vir dié plante. Die belangrikste faktor by die kies van ’n plantmedium is dat dit voedingstowwe, water en lug na die wortels moet deurlaat en poreus genoeg is om water te laat dreineer. Baie kaktuskwekers gebruik ’n vermenging van ’n lae veenplantmengsel en puimsteen (50/50). Sand, klein klippies en vermikuliet word ook deur baie suksesvolle kwekers bygevoeg. Eksperimenteer met verskillende kombinasies om die regte kombinasie vir u toestande te verkry. ’n Bolaag van fyngemaakte graniet of fyngruis lyk goed en hou ook voordele in. Dit keer dat die bogrond vinniger as die res van die grond in die pot uitdroog, hou die basis van die plant droog en help met die egalige verspreiding van water.

.
Direkte son en lig is nie dieselfde nie!
Vetplante het lig nodig, maar hulle groei beter as hulle nie in die middagson bak nie. In die natuur sal u jong plante aantref onder ’n bos, boom of iets anders wat gefilterde lig deurlaat. As nuwe groei aan u plant bleekgroen en ekstra lank is, het dit meer lig nodig. As die kant van u plant wat na die ligbron wys, geel, bruin, rooi of ingekeep is, kry dit te veel lig.

.
Vetplante hou nie van dooie lug nie. Voorsien goeie lugsirkulasie vir u plante.

::